Ελλάδα, κατεχόμενη χώρα.
Το φλέγον θέμα στις μέρες μας είναι αν θέλουμε να ζούμε σε μια ελεύθερη, εθνικά κυρίαρχη και περήφανη χώρα ή σε μια χώρα υπό πλήρη πολιτική και οικονομική κατοχή υπόδουλη των κυρίαρχων δυνάμεων της νέας τάξης πραγμάτων. Οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, αλλού με συμβατικούς πολέμους, αλλού με στρατιωτικά πραξικοπήματα, αλλού, όπως στη χώρα μας, με οικονομικούς πολέμους και πολιτικά πραξικοπήματα ισοπεδώνουν ό,τι βρουν στο πέρασμά τους προκειμένου πάνω στα κρατικά και κοινωνικά ερείπια να οικοδομήσουν το δικό τους κόσμο που συνοψίζεται στα εξής 3 πράγματα:
1) Ιδιωτικοποίηση των πάντων. Ό,τι δημιουργεί κέρδος πρέπει να ανήκει στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες.
2)Κατάργηση των συνόρων για, ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, υπηρεσιών, εργατικών χεριών.
3)Συρρίκνωση του κράτους, δραστική μείωση όλων των κρατικών δαπανών.
Προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους, χωρίς κανένα δισταγμό, ισοπεδώνουν κράτη, αναγκάζουν τεράστιες μάζες ανθρώπων να μεταναστεύουν, ανατρέπουν καθεστώτα, διαλύουν έθνη και πολιτισμούς.
Είναι αποκαλυπτικά τα λόγια ενός πρώην οικονομικού δολοφόνου, όπως ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του. Ονομάζεται Τζον Πέρκινς και έχει γράψει το βιβλίο με τίτλο «η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου». Λέει λοιπόν στο δημοσιογράφο του Hot Doc Μιχ. Νευραδάκη:
« Η δουλειά μου ήταν να εντοπίζω χώρες που είχαν πόρους, όπως πετρέλαιο, μεγάλες αγορές και δίκτυα μεταφορών. Μόλις εντοπίζαμε αυτές τις χώρες, τους ετοιμάζαμε υπέρογκα δάνεια, όμως τα λεφτά δεν πήγαιναν ποτέ στις χώρες αυτές, αλλά στις δικές μας εταιρίες για να αναλάβουν την κατασκευή μεγάλων έργων, που προσέφεραν τεράστια οφέλη τους πλούσιους των χωρών αυτών και τις δικές μας εταιρίες, αλλά όχι στην πλειονότητα του πληθυσμού, ο οποίος φορτωνόταν ένα μεγάλο χρέος. Μόλις είχαν δεσμευτεί με αυτά τα χρέη, επιστρέφαμε μέσω του ΔΝΤ με τεράστιες απαιτήσεις, όπως αυξήσεις φόρων, μειώσεις δαπανών, την ιδιωτικοποίηση μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων. Ουσιαστικά υποδουλώναμε αυτές τις χώρες στα όργανα της κεφαλαιοκρατίας: Στις μεγάλες εταιρίες, στο ΔΝΤ και στην περίπτωση σας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.»
Μετά από αυτά τα λόγια καταλαβαίνουμε ότι ο χαρακτηρισμός «οικονομικοί δολοφόνοι» δεν είναι ούτε σχήμα λόγου, ούτε έκφραση εντυπωσιασμού. Είναι ένας ακριβέστατος χαρακτηρισμός.
Οι οικονομικοί δολοφόνοι και οι αντιπρόσωποί τους προσωποποιούνται στα γνωστά και μη εξαιρετέα ονόματα όπως: Σόϊμπλε, Ντράγκι, Λαγκάρντ, Σούλτς, Μέρκελ, Γιούνκερ, Ολάντ κλπ
Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των οικονομικών δολοφόνων, φτιασιδώνουν τις πολιτικές αυτές με ψεύτικα και μεγάλα λόγια περί ελευθερίας, δημοκρατίας, δικαιωμάτων, ευημερίας κλπ. Απαξιώνουν, βαφτίζοντας λαϊκιστή, όποιον αρθρώνει λόγο για θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες όπως η εργασία, η στέγη, η πρόνοια, η οικογένεια και ακόμη η τροφή, το νερό, το περιβάλλον.
Εδώ και χρόνια, ο ευρωπαϊκός κλάδος της συμμορίας των οικονομικών δολοφόνων, υπό την ηγεσία του Δ’ Γερμανικού Ράϊχ, έχει κηρύξει έναν ανελέητο οικονομικό πόλεμο εναντίον της χώρας μας. Ο Γκάντι έλεγε: « ο οικονομικός πόλεμος είναι σαν μια χειρουργική επέμβαση. Ένας οικονομικός πόλεμος είναι ένα παρατεταμένο βασανιστήριο. Και οι καταστροφές του δεν είναι λιγότερο τρομακτικές από εκείνες που περιγράφονται για τον καθαυτού ‘’πόλεμο’’».
Οι οικονομικοί δολοφόνοι δεν μπορούν να επιβληθούν αν δεν βρουν πρόθυμες πολιτικές ηγεσίες ή/και λαούς διχασμένους. Στη χώρα μας σύσσωμη η πολιτική μας ηγεσία, χωρίς καμία αντίσταση, και χωρίς αξιοπρέπεια, έχει παραδώσει άνευ όρων τη πατρίδα στις λεγόμενες προστάτιδες δυνάμεις.
Τελευταία έχει ξεπεράσει τη προδοσία και τον δωσιλογισμό και έχει κάνει ακόμα ένα βήμα. Οι πολιτικοί μας ηγέτες είναι και φανατικοί οπαδοί της νέας τάξης πραγμάτων. Έτσι ο κατοχικός πρωθυπουργός μας, απροκάλυπτα δηλώνει: «η εθνική περιχαράκωση απειλεί τις σύγχρονες δημοκρατίες». Η τοποθέτηση του ίδιου ότι: ‘’δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα’’, η μετατροπή του Αιγαίου σε ΝΑΤΟική θάλασσα ,οι δηλώσεις συνεργατών του, του τύπου ‘’η σημαία είναι ένα πανί από το ράφι’’, οι έλεγχοι ελλήνων πολιτών από γερμανούς αστυνομικούς στη Σάμο και ατέλειωτα άλλα παραδείγματα είναι στη λογική αυτής της δήλωσης.
Το χειρότερο και πιο επικίνδυνο με όλα αυτά είναι ότι ο λαός εισπράττει από τους ηγέτες του, ένα μήνυμα χαλάρωσης της εθνικής του συνείδησης. Έτσι έχουμε μια πολύ ύπουλη προδοτική στάση από όλη τη πολιτική ηγεσία της χώρας, σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία τόσο λόγω του οικονομικού πολέμου που δεχόμαστε, όσο και από το νέο-οθωμανικό επεκτατισμό και αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, την ώρα που το ζητούμενο είναι η εθνική συνείδηση και συνοχή. Ποτέ στην ιστορία του ελληνικού έθνους, δεν έχει συμβεί τέτοια παράδοση και τέτοια προδοσία όπως αυτή που συμβαίνει τα 7 τελευταία χρόνια.
Δεν είναι λοιπόν μόνο η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ που δολοφονούν τη κοινωνία μας. Είναι και το μακρύ τους χέρι εντός της χώρας οι δωσιλογικές πολιτικές δυνάμεις, η οικονομική ελίτ που αυτές εκπροσωπούν και το μιντιακό σύστημα που τις στηρίζει.
Στην αντίπερα όχθη στέκεται ο λαός. Φαινομενικά δείχνει ότι έχει παραιτηθεί. Ότι έχει αποδεχθεί τη μιζέρια και τη μοίρα του. Ότι έχει παραδοθεί και αυτός όπως οι ηγέτες του στο Ντράγκι, στη Λαγκάρντ, στο Σόϊμπλε. Ότι έχει πιστέψει πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Η αλήθεια είναι ότι δεν ισχύει τίποτα απ’ όλα αυτά. Η κοινωνία βράζει. Ο κόσμος βρίζει τους ηγέτες που ο ίδιος εκλέγει, γιατί επί 7 συνεχόμενα χρόνια του κλέβουν τη ψήφο του, αφού άλλα του λένε προεκλογικά και, άλλα εφαρμόζουν όταν εκλεγούν. Θυμός και οργή επικρατεί στη κοινωνία.
Και αυτό δεν είναι φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας μόνο. Υπάρχει ένας παγκόσμιος θυμός απέναντι στη νεοταξική πραγματικότητα. Έτσι ο θυμός των Βρετανών εκφράστηκε με το Brexit, των Αμερικάνων με τον Trump. Στη Γαλλία εκφράζεται με την Λεπέν και στην Ιταλία με τον Grillo. Στη χώρα μας εκφράστηκε πρώτα με τη ψήφο στην αριστερά και μετά με το ηρωικό ‘’ΟΧΙ’’ του Ιουλίου του ’15. Η θλιβερή όμως ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε άλλα στο μυαλό της. Ήθελε το μερτικό της από τη μοιρασιά της πίτας της εξουσίας και του πλούτου αναγορεύοντας το ψεύδος, την υποκρισία και την απάτη σε μέθοδο διακυβέρνησης.
Τι να κάνουμε;
Ένας λόγος που η κοινωνία μένει αδρανής είναι τα απανωτά σοκ που έχει δεχθεί από τα συνεχή πολιτικά πραξικοπήματα και το μνημονιακό Νταχάου που βιώνει τα 7 τελευταία χρόνια. Ένας δεύτερος λόγος μπορεί να είναι ότι ο λαός έχει ωριμάσει και έχει συνειδητοποιήσει ότι η πολιτική του ηγεσία είναι πουλημένη και προδοτική και ό,τι και να διεκδικήσει από αυτούς είναι χαμένος κόπος. Έχει καταλάβει ότι είναι μαριονέτες και δεν έχουν καμία εξουσία και κανένα ουσιαστικό ρόλο. Έχει καταλάβει ο λαός, ότι ο αντίπαλος βρίσκεται εκτός των τειχών και ότι αυτός ο πάνοπλος εχθρός δεν μπορεί να πολεμηθεί αποτελεσματικά αν ο αγώνας δεν γίνει οργανωμένα, μαζικά και συνειδητοποιημένα.
Ο ελληνικός λαός σήμερα μοιάζει με έναν άτακτο στρατό που βάλλεται από ένα πανίσχυρο εχθρό και ο κάθε πολίτης κοιτάει πως θα φτιάξει το δικό του οχυρό επιβίωσης. Και στο τέλος του λένε: κοίτα μη σηκώσεις κεφάλι γιατί είναι και το σκυλί, ο Ερντογάν, που δαγκώνει.
Αυτό που ο λαός αναζητεί σήμερα είναι η νέα μορφή και το νέο περιεχόμενο εκείνου του ηρωικού ΟΧΙ, κόντρα σε εγχώριους και ξένους, θεούς και δαίμονες, που τόλμησε να πει τον Ιούλιο του ’15. Αναζητεί σε τελική ανάλυση ένα νέο πολιτικό υποκείμενο με τη μορφή του μετώπου, με εθνικά και πατριωτικά χαρακτηριστικά όπου θα προτάσσει τους στόχους της εθνικής απελευθέρωσης, της εθνικής κυριαρχίας και της πολύ-επίπεδης ανασυγκρότησης της χώρας.
Και αυτό το πολιτικό υποκείμενο δεν μπορεί να συγκροτηθεί με την επίκληση των πνευμάτων. Από τις υπαρκτές δυνάμεις της κοινωνίας θα συγκροτηθεί. Για να γίνει αυτό πρέπει να αποτελέσει το υπέρτατο καθήκον και τον υπέρτατο στόχο όλων μας.
Όσο καθυστερεί η συγκρότηση του Εθνικού Πατριωτικού Δημοκρατικού Μετώπου, τόσο η χώρα μας θα υφίσταται τις δοκιμασίες του πειραματόζωου, που θα γίνονται όλο και πιο οδυνηρές και ίσως πάρουν και τη μορφή του εδαφικού ακρωτηριασμού. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και έχουν να κάνουν: με την συρρίκνωση της ΕΕ, με το νέο πολυπολικό παγκόσμιο σύστημα που διαμορφώνεται, με τις εθνικές απειλές, με τη λεηλασία του εθνικού πλούτου, με το ποδοπάτημα της κοινωνίας.
Τα λόγια πλέον δεν φτάνουν. Για το Μέτωπο αυτό πρέπει να γίνουν άμεσα, πρακτικά βήματα. Βήματα συντονισμένα και πανελλαδικά. Και το Μέτωπο αυτό αφορά πρώτα και κύρια τις πολιτικές δυνάμεις που έχουν ξεκάθαρη θέση ενάντια στο ευρώ, στα μνημόνια και στο χρέος, ως μια ενιαία και αδιαίρετη τριάδα.
Οι δυνάμεις αυτές αποτελούνται πρώτα και κύρια από εμάς τους χιλιάδες έλληνες πολίτες όλης της επικράτειας, σε κάθε πόλη, γειτονιά, χωριό και τόπο δουλειάς που εναντιωνόμαστε στην υποδούλωση της χώρας μας.
Αφορά επίσης:
- Πολιτικά κόμματα,
- Πολιτικές συλλογικότητες που σήμερα έχουν τη μορφή εφημερίδων, περιοδικών, ιστοσελίδων κλπ,
-Κινηματικά υποκείμενα,
-Δημόσια πρόσωπα από το χώρο της πολιτικής, των επιστημών, του πολιτισμού, του αθλητισμού κλπ .
Το Μέτωπο πρέπει να είναι ανοιχτό, να παροτρύνει και να επιδιώκει την ένταξη σε αυτό δυνάμεων όπως:
-Κινηματικές συλλογικότητες και κινήσεις με επιμέρους διεκδικήσεις (επαγγελματικές, κοινωνικές, τοπικές κλπ),
-Συλλόγους τοπικούς, πολιτιστικούς, αθλητικούς κλπ,
-Επαγγελματικούς και επιστημονικούς συλλόγους και επιμελητήρια,
-Φορείς της Τ.Α.
Τα καθήκοντα του Μετώπου πρέπει να είναι:
-Η προσήλωση στους στόχους της εθνικής ανεξαρτησίας, της εθνικής κυριαρχίας και της παραγωγικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ανασυγκρότησης της χώρας.
-Η αποκάλυψη του ρόλου των εχθρικών στη πατρίδα δυνάμεων δηλαδή των οικονομικών δολοφόνων και των δωσίλογων συνεργατών τους μέχρι την τελική αποδόμησή και λογοδοσία τους.
-Το ξεκαθάρισμα των στόχων απέναντι στις δυνάμεις εκείνες που δημιουργούν σύγχυση στο κόσμο, όπως π.χ. απέναντι σε αυτούς που μιλάνε για εθνική κυριαρχία χωρίς να μιλάνε για νομισματική κυριαρχία, δηλαδή για εθνικό νόμισμα.
-Η ανάδειξη των δυνάμεων και των δυνατοτήτων της χώρας μας και των ικανοτήτων του λαού της όπως της διατροφικής επάρκειας για το 3πλάσιο του πληθυσμού μας, της βιομηχανίας μας, του ορυκτού μας πλούτου, ναυτιλίας, τουρισμού, υποδομών κλπ, κλπ και των άριστα εκπαιδευμένων εργαζομένων σε όλους τους τομείς.
-Η συνεχής επαφή με το Λαό και εμψύχωσή του, η αλληλεγγύη, η ανάκτηση της αυτοεκτίμησής του, η αποβολή συναισθημάτων όπως του φόβου, της ενοχής και της κατωτερότητας απέναντι στους ευρωπαίους, ο τερματισμός του αυτομαστιγώματος που οδηγεί στις αυτοκτονίες.
-Η οργάνωση των λαϊκών πατριωτικών δυνάμεων με γνώμονα τις δημοκρατικές διαδικασίες, τη συλλογικότητα, την αντιπροσωπευτικότητα και την ανακλητότητα.
Η συγκρότηση του Μετώπου δεν είναι υπόθεση κάποιου ηγέτη ούτε κάποιας κομματικής γραφειοκρατίας. Είναι υπόθεση των πολιτών και των ζωντανών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων του τόπου, που θα ανταποκριθούν σε ένα πανεθνικό παλλαϊκό κάλεσμα, για την απελευθέρωση της πατρίδας, και που θα δώσουν το σύνθημα για ένα νέο, μεγάλο και συντεταγμένο ΟΧΙ.
0 Σχόλια