Εκείνο που μας ενώνει και μας έφερε εδώ σήμερα είναι η κοινή μας αγωνία για το ζοφερό μέλλον που διαγράφεται μπροστά μας. Το ζοφερό αυτό μέλλον, ο καθένας το αντιλαμβάνεται ανάλογα με τα προσωπικά του βιώματα, τις αξίες του και την πολιτική του κρίση. Αφορά από απλά ζητήματα της καθημερινότητας μας μέχρι την ίδια την εθνική μας υπόσταση. Ένα μέλλον που διαγράφεται σκοτεινό, γιατί άλλοι αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς και ενάντια σε μας.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα, αυτονομημένο από το κοινωνικό σώμα και τις ανάγκες του, κυριαρχείται από τις αντιλήψεις της εθελοδουλείας, του εθνομηδενισμού, της εξουσιολαγνείας και της φιλαργυρίας. Οι ξένοι που κρατάνε τη κουτάλα από τη λεηλασία της χώρας ταϊζουν και μοιράζουν θέσεις εξουσίας στηρίζοντας και αναπαράγοντας το κατοχικό καθεστώς. Όποιος αντιστέκεται, βαφτίζεται λαϊκιστής, εθνικιστής, ρατσιστής, φασίστας, ετερόκλητος όχλος, μη νοήμων.
Όταν το 2016, κάναμε δύο αντίστοιχες εκδηλώσεις στη Γαστούνη με ομιλητή τον Νίκο Ιγγλέση, είχαμε επικεντρωθεί στο ότι το ευρώ και το χρέος, ως αρραγής ενότητα, είναι τα δύο υπερόπλα με τα οποία επιβάλλεται το καθεστώς κατοχής στη χώρα μας. Η διαγραφή του χρέους και η έξοδος από την ευρωζώνη, αποτελούν την πεμπτουσία της κορυφαίας μάχης που πρέπει να δώσει η χώρα για την απελευθέρωσή της, όχι όμως και τις ικανές προϋποθέσεις για τη διέξοδο.
Η οικονομική καταστροφή του ελληνικού κράτους οδηγεί με ταχύτατους ρυθμούς στην εδαφική συρρίκνωση και στην γεωπολιτική εξαϋλωση του ελληνικού έθνους. Πριν από 2,5 χρόνια είχαμε μιλήσει για το γκριζάρισμα του Αιγαίου. Ελάχιστοι τότε θα μπορούσαν να φανταστούν το γκριζάρισμα και της Μακεδονίας στηριγμένο μάλιστα στο κωμικό παραμύθι της μακεδονικής καταγωγής των σλαβοσκοπιανών. Ταυτόγχρονα το γκρίζο Αιγαίο, μεταχρωματίζεται σε τουρκικό κόκκινο. Το ίδιο επιχειρείται στην Κύπρο. Στη Θράκη, με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους, μιλάμε πλέον για τουρκική και όχι μουσουλμανική μειονότητα, ενώ στα δυτικά σύνορα έχουμε ένα καινούργιο φρούτο, την «Δημοκρατία της Τσαμουριάς».
Ο αποδεκατισμός της χώρας ολοκληρώνεται με τη φυγή των νέων ελλήνων, τη δραματική μείωση των γεννήσεων, την εργαλειοποίηση των ορδών μεταναστών που, κατευθυνόμενοι, εισβάλουν στη χώρα. Έτσι σε 2-3 δεκαετίες οι έλληνες θα αποτελούμε μια από τις πολλές εθνότητες, του τότε ελλαδικού, γεωγραφικού χώρου.
Εδώ όμως δεν ήρθαμε να κάνουμε μόνο διαπιστώσεις.
Το μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκκαλο. Ή παραμένουμε παθητικοί θεατές, και παύουμε να υπάρχουμε ως ελληνικό έθνος ή δίνουμε τη μάχη των μαχών για την εθνική μας επιβίωση. «Η ανοχή και η απάθεια είναι αρετές μιας κοινωνίας που πεθαίνει», είχε πει ο Αριστοτέλης. Δεν μπορείς να δώσεις καμία μάχη όμως, αν δεν έχεις στόχους, δεν έχεις τακτική, δεν έχεις στρατηγική. Πριν όμως και από αυτά προηγείται κάτι άλλο. Πρώτα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε πόλεμο. Είναι δύσκολο να το καταλάβουμε γιατί ο εχθρός δεν είναι άμεσα ορατός και δεν χρησιμοποιεί συμβατικά όπλα. Τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι, η προπαγάνδα και τα οικονομικά μέτρα. Έχουμε όμως βία, έχουμε νεκρούς, έχουμε οικονομικά μεγέθη ανάλογα και χειρότερα πολεμικών περιόδων, έχουμε εδαφικούς ακρωτηριασμούς. Για να κερδηθεί ο πόλεμος χρειάζεται να πολεμήσει όλος ο λαός. Όπως ξέρουμε ένας πόλεμος δεν κερδίζεται μόνο από τους στρατιώτες που είναι στη πρώτη γραμμή, αλλά και από αυτούς που πλέκουν κάλτσες, που παράγουν τρόφιμα και εφόδια. Αυτά τα λέω για να απαντήσω σε αυτούς που περιμένουν τον αρχηγό. Τα λέω γιατί ο καθένας μας πρέπει να στρατευθεί στο επίπεδο που του αναλογεί.
Η Δημοκρατία μας σήμερα πάσχει από μεγάλη κρίση αντιπροσώπευσης. Το πολιτικό σύστημα, συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση πάει κόντρα στη θέληση της πλειοψηφίας του λαού. Η θέσμιση διαδικασιών στη βάση της κοινωνίας, όπου οι λαμβανόμενες αποφάσεις θα εκτελούνται χωρίς καμία παρέκκλιση είναι μονόδρομος. Το χάσμα Βουλής και κοινωνίας είναι αγεφύρωτο. Οι πατριωτικές δυνάμεις είναι παντελώς απούσες από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και αντ’ αυτών πολιτικοί αγύρτες, πολιτικές μαριονέτες και πολιτικοί παλιάτσοι διαφεντεύουν τις τύχες του έθνους.
Δεν αρκεί να μιλάμε για την εθνική μας οντότητα μονοδιάστατα, δηλαδή μόνο πολιτισμικά. Ναι μεν η ιστορία, οι παραδόσεις, ο κοινός τρόπος ζωής, η γλώσσα, η θρησκεία κλπ μας ενώνουν, δεν είναι όμως αρκετά να επιβιώσουμε. Το έθνος και η πατρίδα έχουν και υλική διάσταση που έχει να κάνει με την παραγωγή, την οικονομία, το νόμισμα, τις κοινωνικές ανάγκες, την αμυντική ισχύ, την φύλαξη των συνόρων, τις μεταναστευτικές ροές, την δημογραφία, την γεωπολιτική κλπ σε μια εσωτερική συνάφεια μεταξύ τους. Οι εθνομηδενιστές, απαξιώνουν, μηδενίζουν και την πολιτισμική και την υλική υπόσταση του έθνους. Όπως ξεπουλάνε τον δημόσιο πλούτο, έτσι ξεπουλάνε και την ιστορία. Δεν τους ενδιαφέρει η επιβίωση μας ως εθνική οντότητα.
Η εναλλακτική λύση απέναντι στον ευρωμονόδρομο των εθνομηδενιστών και θιασωτών της παγκοσμιοποίησης, υπάρχει. Υπάρχει όχι μόνο για την επιβίωσή μας, αλλά και για να μεγαλουργήσουμε. Αρχικά πρέπει να απαλλαγούμε από το ηττοπαθές σύνδρομο της «ψωροκώσταινας». Μη μας φεύγει ποτέ από το νου ότι σαν χώρα, έχουμε ανυπολόγιστο πλούτο στα χέρια μας. Υλικό, πολιτισμικό, ανθρώπινου δυναμικού. Ακόμα και σε έκταση, συνυπολογιζομένων των θαλασσών, είμαστε ίσαμε τη Γαλλία. Βρισκόμαστε στο κέντρο των παγκόσμιων εξελίξεων. Αυτό κάνει την γεωπολιτική αξία μας τεράστια, ιδιαίτερα στον σημερινό πολυπολικό κόσμο. Το διαχρονικά δυτικότροπο και τελευταία δωσιλογικό, πολιτικό σύστημα έχει μετατρέψει την γεωπολιτική θέση της χώρας από ευλογία σε κατάρα.
Η εναλλακτική λύση προσώρας, είναι σαρκωμένη σε πρόσωπα ή σε μικρές ομάδες προσώπων. Δεν έχει θεσμιστεί. Και αυτό συνιστά μια υστέρηση που πρέπει να μας απασχολήσει όλους. Είτε όμως είναι σαρκωμένη σε πρόσωπα, είτε σε δομημένο πολιτικό σχηματισμό, δεν θα έχει καμία αξία αν δεν γίνει κτήμα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Γιατί καμία πολιτική μάχη, ποτέ στην παγκόσμια ιστορία, δεν κερδήθηκε, χωρίς στρατηγική που να έγινε κτήμα και όραμα του συνόλου της κοινωνίας.
Ο σκοπός της σημερινής εκδήλωσης είναι ακριβώς αυτός. Είναι μεγάλη μας τιμή που ήρθαν στη πόλη μας ο Ν. Ιγγλέσης και ο Κ. Γρίβας. Υπάρχει ένα βιβλίο. Βιβλίο είναι όμως μόνο στην μορφή. Στο περιεχόμενο είναι μία ιδεολογική και πολιτική διακήρυξη. Είναι ένα πολιτικό κείμενο, ολιστικής οπτικής. Ένα μανιφέστο, το οποίο δίνει στέρεες και κατανοητές απαντήσεις στο «γιατί», στο «πως» και στο «τι» να κάνουμε. Απαντάει στο «δια ταύτα». Ο πρόλογος του βιβλίου ανήκει στον Κ. Γρίβα και το βιβλίο το έχει γράψει ο Ν. Ιγγλέσης. Το σύνολο των εθνικών στρατηγικών επιλογών που αναφέρονται, στοχεύουν στην εξουδετέρωση των μέσων που χρησιμοποιούν οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης για να μετατρέψουν τη χώρα σε χώρο. Στο οικονομικό, στο γεωπολιτικό, στο μεταναστευτικό - εποικιστικό, στο δημογραφικό, στις εθνικές απειλές, στη Β. Ήπειρο, στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Μακεδονία.
Απόψε δεν ήρθαμε εδώ για να γίνουν δύο από καθέδρας ομιλίες. Ήρθαμε για να συζητήσουμε. Γιατί πρέπει να εξοπλιστούμε στο πεδίο του ψυχισμού, της συνείδησης, της γνώσης, να αποβάλουμε την εθνική ανυποληψία, να πιστέψουμε στις δυνατότητες της χώρας μας.
Ο ελληνισμός βρίσκεται στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου και δεν έχει την πολυτέλεια άλλης ήττας. Οι στρατηγικές επιλογές που θα κάνει , αφορούν πλέον την ύπαρξή του. Καμία όμως σύγκρουση δεν θα είναι νικηφόρα, χωρίς σχέδιο επιθετικής τακτικής και στρατηγικής παλλαϊκής αποδοχής, παλλαϊκής γνώσης και παλλαϊκής στράτευσης.
«Ό,τι κάμωμε, θα το κάμωμε μονάχοι και δεν έχωμε ελπίδα καμμία από τους ξένους» (Θ. Κολοκοτρώνης)
0 Σχόλια