ΤΟ ΝΕΟ-ΟΙΚΕΙΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Μία «παραεπιστημονική» ομάδα «κρατικών» γιατρών, συνεπικουρούμενη από τα μεγάλα ΜΜΕ, αποτελούν την εμπροσθοφυλακή του σύγχρονου παρακράτους τον τελευταίο 1,5 χρόνο.
Το παρακρατικό παζλ συμπληρώνεται από τον τύπο, ιστοσελίδες, συλλόγους, συνδικάτα, επιστημονικούς φορείς, Τ.Α., Εκκλησιαστική ηγεσία, αναγνωρίσιμα μεμονωμένα άτομα όπως ακαδημαϊκούς, «προοδευτικούς» ινστρούχτορες, συνδικαλιστές, εργοδότες κλπ.Με την αρνητική φόρτιση που έχει η έννοια του παρακράτους στη χώρα μας και τις μαύρες, αιματηρές σελίδες ιστορίας που έχουν γραφεί εξαιτίας του, από πρώτη ματιά μπορεί να φαίνεται άτοπο να χρησιμοποιείται ο όρος στη προκειμένη περίπτωση. Δεν είναι όμως η οργανωτική συγκρότηση, οι άμεσοι δεσμοί με το κράτος και τα μέσα που χρησιμοποιεί για την επίτευξη των στόχων, τα στοιχεία που το ταυτοποιούν. Η ουσία του παρακράτους έγκειται στο ότι αποτελεί μια σκιώδη οντότητα που λειτουργεί παράλληλα με το κράτος, με αποκλειστικό σκοπό την, με κάθε μέσο, υποταγή του λαού στη κυρίαρχη πολιτική και την καταστολή κάθε αντίθετης άποψης.
Το ρόλο του πάλαι ποτέ παρακράτους παίζουν ιδιωτικοί και κοινωνικοί θεσμοί και δημόσια πρόσωπα. Έτσι γίνεται πολύ πιο εύκολο το έργο του ελέγχου των πεποιθήσεων των πολιτών και της χειραγώγησης της κοινωνίας. Αυτό επιτυγχάνεται στοχεύοντας πλέον στο ψυχισμό, στο συναίσθημα και στη σκέψη των ανθρώπων και όχι (πρωτίστως) στην άσκηση σωματικής βίας, δολοφονιών, εκτοπίσεων κλπ, συνακόλουθα δεν υπάρχει η ανάγκη των μυστικών υπηρεσιών και των κρυφών μηχανισμών του παρελθόντος.
Η καταστολή εξασφαλίζεται με μεγαλύτερη βεβαιότητα όταν τη πρωτοκαθεδρία της επιβολής της την έχουν φορείς που δεν μπορούν να κατηγορηθούν εύκολα για καταπάτηση δικαιωμάτων, δεν έχουν άμεση συνάφεια με το κράτος, χαρακτηρίζονται από πλουραλισμό και διατηρούν σχέσεις οικειότητας με τους πολίτες. Πρόκειται για ένα «οικείο παρακράτος» αποτελούμενο από ένα σύνολο φορέων χωρίς κατ ανάγκη άμεσους δεσμούς μεταξύ τους ή με το κράτος.
Στην εποχή της Κορωνιάδας που διανύουμε, έχουμε μια νέα κορύφωση του ελέγχου των πεποιθήσεων και της καταστολής. Ανάλογες καταστάσεις είχαμε και όταν διακυβεύονταν όλα τα μείζονα θέματα που απασχόλησαν και απασχολούν τη χώρα, το καθεστώς ευρω – χρεοδουλείας από το Δ’ Ράιχ, τα εθνικά θέματα, η επιβολή των μνημονίων, το Δημοψήφισμα του 2015 (πριν και μετά), το «μεταναστευτικό» κλπ. Εκείνο που αλλάζει κάθε φορά είναι η «ειδικότητα» της «παραεπιστημονικής» ομάδας που «αιτιολογεί» τις αποφάσεις για τις τακτικές κινήσεις, προς επίτευξη του στρατηγικού στόχου που ορίζει το πολιτικό σύστημα καθ υπόδειξη των επικυρίαρχων.
Το «μαζί τα φάγαμε» δεν το είπε μόνο ο Πάγκαλος αλλά και πλήθος «παρά το κράτος θεσμών», γιατί ο λαός έπρεπε να ενοχοποιηθεί για να υποταχθεί. «Τα μνημόνια είναι ευλογία», δεν το είπαν μόνο κρατικοί παράγοντες, δεν το παπαγάλισαν μόνο τα κανάλια, το «αιτιολόγησαν» και πλήθος ινστρούχτορες. Το ξεπούλημα της Μακεδονίας υποστηρίχθηκε και «τεκμηριώθηκε» από πλήθος «ειδικών» ακαδημαϊκών. Το παρακρατικό ΕΛΙΑΜΕΠ προσφέρει «επιστημονική» κάλυψη στην δρομολογημένη διχοτόμηση του Αιγαίου. Κανένας σύλλογος και καμιά Δημοτική αρχή δεν νοιάζεται για τον εποικισμό της χώρας από μουσουλμανικούς πληθυσμούς, το μόνο που τους απασχολεί είναι η φιλοξενία τους. Η συζήτηση για Εθνικό Νόμισμα, το βασικότερο παράγοντα εθνικής κυριαρχίας και ταυτόχρονα ανάπτυξης στη σημερινή συγκυρία, είναι απαγορευμένη στον γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο, στα οικονομικά φόρα, στα επιστημονικά και επαγγελματικά επιμελητήρια.
Επανειλημμένα το κράτος, οι κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ, επιβοηθούμενοι από τους κοινωνικούς και ιδιωτικούς θεσμούς και άτομα προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν, διχάσουν και υποτάξουν το λαό στη κυρίαρχη πολιτική. Παρά ταύτα, χρειάστηκαν 3+1 δολοφονίες (Μαρφίν) για να καταστείλουν τον αντιμνημονιακό ξεσηκωμό του 2010, συστράτευση όλου του πολιτικού συστήματος υπό τον ΠτΔ για να ακυρώσουν πραξικοπηματικά το «Όχι» του 2015, ενώ η συμφωνία των Πρεσπών αφύπνισε και κινητοποίησε εκατομμύρια Ελλήνων. Το γεγονός ότι οι αυθόρμητες αυτές κινητοποιήσεις εκφυλίστηκαν και ενσωματώθηκαν δεν σημαίνει ότι κράτος και οι «παρά το κράτος θεσμοί» νίκησαν αλλά υποδηλώνει την απουσία του πολιτικού φορέα που θα τοποθετούσε στη πραγματική διάστασή τους τα εκάστοτε επιμέρους ζητήματα και θα τους έδινε διέξοδη στρατηγική κατεύθυνση.
Το πολιτικό σύστημα σήμερα, και οι παρά το κράτος θεσμοί που λειτουργούν ως παραπόταμοι, δίνουν τα ρέστα τους στην επιχείρηση διάσπαση, κατάτμηση της κοινωνίας οριζοντίως και καθέτως με αφορμή τον κορωναϊό. Προσπαθούν λυσσαλέα να δημιουργήσουν ένα πρωτόγνωρο, τεχνητό κοινωνικό κατασκεύασμα αποτελούμενο από πολίτες που χαρακτηρίζονται κατά περίπτωση «συνωμοσιολόγοι», «ψεκασμένοι», «αρνητές», «αμόρφωτοι», «ανεμβολίαστοι» κλπ.
Τα ειδοποιά χαρακτηριστικά (πραγματικά ή τεχνητά) του φαινομένου, χρησιμοποιούνται ως τεκμήρια επιβολής υγειονομικής δικτατορίας. Μια υγειονομική δικτατορία που φαντάζει ως φυσιολογική εξέλιξη της αστυνομικού και όχι υγειονομικού χαρακτήρα πολιτικής αντιμετώπισης του φαινομένου, που έγινε καθ’ υπόδειξη των διορισμένων από την κυβέρνηση «ειδικών». Με άλλα λόγια η κυβέρνηση ήθελε νεκρούς από covid και τους δημιούργησε. Τους δημιούργησε όχι μόνο με πλασματικά στοιχεία, αλλά και επιδιώκοντας πραγματικούς νεκρούς. Γι’ αυτό δεν έφτιαξε ΠΦΥ, γι’ αυτό δεν έκανε επιδημιολογική επιτήρηση, γι’ αυτό δε φρόντισε για φάρμακα.
Αυτή τη στιγμή έχει κηρυχθεί ένας υβριδικός πόλεμος, που συντονίζεται από στρατολογημένους από τη κυβέρνηση «ειδικούς» και μη, υπό τους ήχους των τυμπάνων των χρηματοδοτούμενων ΜΜΕ, κατά των πολιτών που δεν θέλουν να προσφέρουν το σώμα τους στο παγκόσμιο «πείραμα» (όπως το χαρακτήρισε πρόσφατα κυβερνητικός «ειδικός») των εμβολίων. Δια του μαστιγίου της απώλειας της δουλειάς τους και του κοινωνικού αποκλεισμού, και του καρότου του δικαιώματος (φεύ!) στην ελευθερία και άλλων γελοίων (150ευρου κλπ), προσπαθούν να οδηγήσουν τον κόσμο, στα τυφλά, όλες τις ηλικίες, ανεξάρτητα αν ανήκουν σε ομάδες χαμηλού κινδύνου, ακόμα και τα παιδιά, στην εμβολιαστική καρέκλα. Κάθε διαφορετική επιστημονική άποψη πετάγεται στη μεσαιωνική πυρά. Για τους επιτελείς μια επιστημονική άποψη υπάρχει. Αυτή που υιοθετεί η κυβέρνηση γιατί έτσι τη βολεύει.
Το σχέδιο αποσκοπεί στο διχασμό της κοινωνίας σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Για το σκοπό αυτό καταργείται το αυτεξούσιο του σώματος, καταπατείται το Σύνταγμα, οι Κώδικες Νυρεμβέργης και Οβιέδο. Το σχέδιο αποσκοπεί στην επιβολή υγειονομικού φασισμού. Ένα υγιές άτομο εξαναγκάζεται να δεχτεί μια ιατρική πράξη που αποδεδειγμένα εμπεριέχει τον κίνδυνο σοβαρών παρενεργειών, ακόμα μπορεί να προκαλέσει και τον ίδιο το θάνατο.
Πλέον όμως της κατάτμησης της κοινωνίας έχουμε και τη κατάτμηση του ίδιου του ατόμου. Αλήθεια, πόσοι από τους εμβολιασμένους, το μισό σχεδόν του πληθυσμού, νοιώθουν ασφαλείς; Ασφαλείς απέναντι στην νόσο καθεαυτή αλλά και στις παρενέργειες του εμβολίου; Για πόσο χρονικό διάστημα; Όσο δε περνάει ο καιρός και η όποια ανοσία εξανεμίζεται, μπαίνει σε ένα δεύτερο κύκλο ανασφάλειας και καλείται να πάρει πάλι μια απόφαση αν θα προχωρήσει σε 3η και μετά σε 4η κ.ο.κ δόση. Πόσο είναι σίγουρος ο καθένας ότι πήρε τη σωστή απόφαση; Η αγωνία είναι διαρκής, ίσως και δια βίου, για τις μακροπρόθεσμες παρενέργειες, είναι σαν να έχει «καταπιεί αγκίστρι» όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε εμβολιασμένος φίλος. Και με μυαλό κομφούζιο θα λέγαμε, με μεγάλη ευθύνη, ίσως ακόμα και του γιατρού της «γειτονιάς» του, ένα οικείο για τον «ασθενή» πρόσωπο που το πιθανότερο είναι να ακολούθησε τις υποδείξεις των οικείων τού κράτους θεσμικών του οργάνων.
27/8/21
0 Σχόλια