ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

 

Υπό τις τρέχουσες αντικειμενικές συνθήκες, της διαρκώς χειμαζόμενης κοινωνίας, του δρομολογημένου ακρωτηριασμού του ελλαδικού γεωγραφικού χώρου, της ορατής συρρίκνωσης και αντικατάστασης του πληθυσμού, της επαπειλούμενης ιστορικής ευθανασίας του Ελληνισμού, αλλά και ειδικότερα, της σμίκρυνσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης λόγω της δραματικής μείωσης των οικονομικών πόρων που δικαιούται από το κράτος, ως αποτέλεσμα της ευρω-χρεοδουλείας, θα περίμενε(;) κανείς ένα διαφορετικό περιεχόμενο στον προεκλογικό λόγο των εμπλεκομένων στις Αυτοδιοικητικές εκλογές.

Κοινό χαρακτηριστικό των τριών τουλάχιστον από τους τέσσερις συνδυασμούς της πόλης, ότι ο λόγος τους είναι πολιτικά απονευρωμένος, αποχαυνωτικός και υποτιμητικός για τους πολίτες, ομφαλοσκοπικός γύρω από τα τοπικά και μόνο. Λες και ο Δήμος μας, να μην αποτελεί αναπόσπαστο μέρος ενός κοινωνικού και κρατικού Όλου, το οποίο επηρεάζει και καθορίζει όλο το εύρος και το βάθος της κοινωνικής ζωής της πόλης, τη ψυχοσύνθεση των πολιτών, την οικονομική δυσπραγία τους.

Φυσική συνέπεια αυτής της φυγής, των υποψηφίων από την πραγματικότητα είναι: 1)Να γίνονται αντιφατικοί αφού μας μιλάνε για ανάπτυξη, δηλαδή για το «τι» θα κάνουν χωρίς να μας λένε το «πως» με ποιους τρόπους και μέσα (οικονομικά, θεσμικό πλαίσιο κλπ) θα το κάνουν. 2) Να υποκρίνονται αφού μιλάνε για «βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη», όντας ο πολίτης οικονομικός όμηρος του κράτους και των διεθνών τοκογλύφων. 3) Ο λόγος τους να είναι κάλπικος, όταν από τη μια δηλώνουν ότι θα «πορευτούν μαζί με τους πολίτες» ενώ η αλήθεια είναι ότι, τώρα το θυμήθηκαν, ευκαιριακά και προεκλογικά, να έρθουν «κοντά» στους πολίτες, όντας παντελώς απόντες στο μεσοδιάστημα, τόσο στα μεγάλα πανεθνικά καλέσματα, όσο και στα απλά τοπικά προβλήματα «καθημερινότητας» όπως του νερού (αυτονόητο κοινωνικό δικαίωμα) που τήρησαν σιγή ιχθύος στις τεράστιες αυξήσεις του «πόσιμου» λασπόνερου της πόλης.

Δεκάδες περιπτώσεις θα μπορούσαμε να αναφέρουμε  ακόμα, όπως για το θάνατο των μικρομάγαζων και το «στέγνωμα» της αγοράς, τα περιζήτητα παραγόμενα προϊόντα αλλά απροστάτευτα από τις εισαγωγές και τις ντομάτες Πολωνίας, κατακαλόκαιρο, στα μανάβικα του κάμπου, τον βιολογικό που σαπίζει και τα βοθρολύματα στους αγωγούς ομβρύων, το ναρκωεμπόριο, τις κλοπές και την πορνεία, τα σκουπίδια, την ανακύκλωση και για όλα τα αυτονόητα που δικαιούται η τοπική κοινωνία, αλλά θα ξεφεύγαμε του σκοπού του παρόντος.

Όσο για τον 4^ο συνδυασμό, τον συνδυασμό του ΚΚΕ, είναι εγκλωβισμένος στην κομματική γραφειοκρατία από την οποία περιμένουμε να διαπιστώσει πότε οι συνθήκες για την «προλεταριακή επανάσταση» θα ωριμάσουν για να διεκδικήσει  την εξουσία αλλά μέχρι τότε, θα ψιλοκοσκινίζει, αν θα πρέπει να διεκδικήσει ακόμα και έναν μικρό επαρχιακό Δήμο.

Έτσι έχουμε μια προεκλογική «εκστρατεία» – λαϊκή αγορά, όπου ο πολίτης καλείται να ψωνίσει από τα πάνω ράφια της «εμπειρίας», της «γνώσης», των «πτυχίων», της «αγάπης», της «εμπιστοσύνης», της «ανιδιοτέλειας», της «ικανότητας», των «βιογραφικών». Των καλών προθέσεων και της πιο ανιαρής ηθικολογίας. Να ψηφίσει με κριτήριο το «ηθικό πλεονέκτημα», στην εποχή της πνευματικής παρακμής και της λεηλασίας των εννοιών. Όπου η κανονιστική των θεσμών, καλλιεργεί και αναπαράγει τη διαφθορά, τη συναλλαγή, τους αετονύχηδες, τους επιδοτησιοφάγους. Να ψηφίσει με βάση τα προσόντα. Στην εποχή της κυριαρχίας του Μαμωνά. Όπου τα γνωστικά «προσόντα» των οικονομολόγων, χρησιμοποιούνται για την κατάρρευση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Αλλά το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα το κρίνουν αυτά. Θα το κρίνουν η διεισδυτική ικανότητα των κομματικών και εκλογικών μηχανισμών στο εκλογικό σώμα, οι δημόσιες σχέσεις, το «πολιτικό» μάρκετινγκ, τα σόγια και οι κουμπαριές, το χρήμα και τα κεράσματα, τα χτυπήματα στη πλάτη και οι χειραψίες, με καθοριστικότερο τον ρόλο των (αυτοαποκαλούμενων) Γύφτων, ανάλογα ποιος θα έχει την οικονομική ευχέρεια και την καπατσοσύνη να τους «καταφέρει» να τον ψηφίσουν. …Πελατειακές σχέσεις και δεσποτικές αντιλήψεις, οιονεί παρούσες…

Δεν θα περίμενε κανείς έναν διαφορετικό, διεκδικητικό και αντισυστημικό, πολιτικό λόγο που να απευθύνεται στη ψυχή της κοινωνίας, όταν ο ένας υποψήφιος Δήμαρχος έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του κάτω από μνημόνια ως Βουλευτής της ΝΔ. Ο έτερος, στέλεχος του ίδιου κόμματος, αποτελεί την «δακτυλιδική» συνέχεια του απερχόμενου Δημάρχου, τον οποίο ο Κ. Μητσοτάκης προήγαγε τοποθετώντας τον στη λίστα αναμονής υποψηφίων Βουλευτών. Είναι αυτονόητο ότι ο κεντρικός πυρήνας των δύο αυτών συνδυασμών ανήκει στο «μνημονιακό στρατόπεδο». Ο τρίτος, ίσως και να μην το πολυπίστευε ότι θα εξακολουθούσε να είναι επικεφαλής μέχρι τέλους, εν πάση περιπτώσει δεν περιμέναμε κανένα πολιτικό λόγο αφού, απορροφημένος από τα επιχειρηματικά του καθήκοντα, δεν μας είχε συνηθίσει σε κάτι τέτοιο. Ετεροκαθοριζόμενος από την κομματική γραφειοκρατία του ΚΚΕ και της επιλογής του να μη διεκδικήσει τον Δήμο, ο πολιτικός λόγος του τέταρτου υποψήφιου, επικαλύπτει τις όποιες προσωπικές καλές προθέσεις του.

Πάμε λοιπόν μετά βεβαιότητας στην εκλογή Δημάρχου που θα θέσει εαυτόν στην υπηρεσία του πλήρους ελεγχόμενου και κατεχόμενου από το Δ΄Ράιχ ελληνικού κράτους. Για να μεταφέρει τα έξοδα του Δήμου στους πολίτες, διευκολύνοντας το κράτος που στέλνει τους φόρους μας στους τοκογλύφους (πρωτογενές πλεόνασμα). Για να μην έχει καμία αντίρρηση στην εκχώρηση στο Υπερταμείο Δημόσιας περιουσίας, ακτών, πολιτιστικών μνημείων κλπ. Για να φροντίσει να στήνονται στη θέση Δημοτικών επιχειρήσεων, ιδιωτικές εταιρείες μέσω των ΣΔΙΤ. Για να συμμετάσχει στο θεσμό της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης (DGV), όπου με πρόσχημα την τεχνογνωσία μεταβιβάζονται Δημοτικές επιχειρήσεις σε γερμανούς επιχειρηματίες. Να μη φροντίσει για την απεξάρτηση του Δήμου από το κράτος με την δημιουργία ίδιων πόρων και έργων αυτεπιστασίας.

Κατόπιν τούτων κάποιοι ίσως συμπεραίνουν ότι προτείνουμε αποχή ή λευκό. Όχι.              

Τα πράγματα δεν είναι άσπρο – μαύρο.

Το κοινωνικό σώμα είναι αυτονομημένο από το συγκαιρινό πολιτικό σύστημα. Και από το «τοπικό πολιτικό σύστημα». Το αντικειμενικό αυτό γεγονός,  μεταφέρεται και εκφράζεται και στα τέσσερα ψηφοδέλτια. Σε λίγους μεν, και με όλη την μερικότητά τους, αλλά εκφράζεται. Και που βέβαια δεν ανήκουν στο στενό πυρήνα των «μνημονιακών συνδυασμών».

Είναι κάποιοι, που δυνητικά, και υπό προϋποθέσεις, ίσως φροντίσουν να διαφυλάξουν από την αφανή κατοχή τα μικρά «πεζούλια» της ιδιαίτερης πατρίδας τους.

Ας βοηθήσουν και οι ίδιοι να τους ανακαλύψουν όλοι οι εκλογείς…