Όποια πολιτική δύναμη δεν περιλαμβάνει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ως βασική προτεραιότητα, ρίχνει νερό στο μύλο της οικονομικοπολιτικής κατοχής και δεν θέλει τη χώρα πραγματικά κυρίαρχη και ελεύθερη. Όποια πολιτική δύναμη ή συλλογικότητα ή άτομο δεν παλεύει και για τα τρία κακά, που είναι το ευρώ τα μνημόνια και το χρέος, αλλά μόνο για τα δύο ή το ένα από αυτά είναι με το μέρος των δυνάμεων κατοχής. Γιατί έχουμε πολιτικές δυνάμεις που δεν θίγουν το θέμα της νομισματικής μας κυριαρχίας. Διαδίδουν ότι η χώρα μπορεί να ορθοποδήσει με τα δανεικά ευρώ. Αυτοί δεν λένε την αλήθεια. Στην πραγματικότητα δεν θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα.
Γιατί όταν δεν έχεις νομισματική κυριαρχία δεν μπορείς να έχεις εθνική κυριαρχία. Αυτοί που έχουν το έλεγχο του νομίσματος έχουν τον έλεγχο της οικονομίας σου. Αυτοί θα αποφασίζουν για τα εισοδήματα του λαού, για τη παραγωγή σου, τι, πως και πόσο θα παράγεις, που θα πηγαίνουν τα λεφτά που θα περισσεύουν, τους φόρους, τους τόκους, τα πάντα. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους αγιογδύτες τοκογλύφους. Αλλά μήπως δεν τα ξέρουν αυτά, όλοι αυτοί οι πολιτικοί που δεν κάνουν λόγο για το εθνικό μας νόμισμα; Όχι. Είναι αρκετά μορφωμένοι για να τα ξέρουν. Γιατί δεν τα λένε τότε; Ένας λόγος μπορεί να είναι ότι δεν έχουν την ιδεολογία, το σθένος, την ψυχική δύναμη να τα πουν και να τα κάνουν πράξη γιατί αυτό θα σήμαινε σφοδρή σύγκρουση με μεγάλα συμφέροντα. Άλλος λόγος μπορεί να είναι γιατί κάτι άλλο μπορεί να έχουν στο βάθος του μυαλού τους, κάποιες ιδιοτελείς ας πούμε σκέψεις.
Υπάρχει και μια κατηγορία ανθρώπων που λένε ότι αντιστέκονται και υποστηρίζουν την άποψη: ‘’ να πάμε στο εθνικό μας νόμισμα αφού πρώτα γίνει μια σχετική προετοιμασία’’. Σε αυτούς λέμε να πούνε και σε μας πότε θα τους δώσει άδεια η τρόϊκα να κάνουν την προετοιμασία. Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει λέει ο λαός μας.
Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι κατηγορίες απόψεων είναι υπαρκτές και κάνουν μεγάλη ζημιά στο λαό γιατί με αυτά που λένε δημιουργούν μεγάλη σύγχυση. Φτιασιδώνουν το λεγόμενά τους με ωραία λόγια για τη δημοκρατία, για το σύνταγμα, για τα δικαιώματα, για τους γερμανούς και τα κατοχικά δάνεια, για το παράνομο χρέος και τους τοκογλύφους, για τις διαπλοκές των κυβερνήσεων και άλλες πιασάρικες κουβέντες, αλλά για το πάπλωμα κουβέντα.
Υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι δεν πρέπει να βάζουμε μόνο θέμα νομίσματος αλλά να κάνουμε εδώ και τώρα συνολική ρήξη με την ΕΕ. Πως όμως θα κάνεις συνολική ρήξη όταν δεν έχεις εξασφαλίσει πρώτα τα νώτα σου; Είδαμε τι έγινε με την εξαγγελία του δημοψηφίσματος. Άμεσο κλείσιμο των τραπεζών. Ένας πόλεμος, απέναντι σε ένα τόσο ισχυρό αντίπαλο δεν γίνεται με γιούρια. Σε έναν τέτοιο πόλεμο πρέπει να υπάρχουν προτεραιότητες. Τα οχυρά του εχθρού πρέπει να πέφτουν ένα-ένα. Με κατά μέτωπον επίθεση είσαι καταδικασμένος να χάσεις το πόλεμο. Εκ των πραγμάτων η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που υποχρεωτικά θα συνοδεύεται από ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης θα μας φέρει σε ρήξεις με την ΕΕ.
Ένας τεράστιος κίνδυνος που διαγράφεται γύρω από το θέμα του εθνικού νομίσματος είναι η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός που μπορεί να υπάρξει από την υιοθέτηση και την επιβολή ενός σχεδίου επιστροφής, από την πλευρά του γερμανικού πολιτικοοικονομικού επιτελείου. Αυτό το σχέδιο υπάρχει βαθιά στα συρτάρια τους, το έχει εκφράσει και ο Σόϊμπλε υπό μορφή πρότασης –απειλής. Η εφαρμογή αυτού του σχεδίου θα είναι η απόλυτη καταστροφή για τη χώρα μας. Πρώτα απ’ όλα γιατί αυτό θα εφαρμοστεί μετά το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας. Δεν θα έχει μείνει τίποτα ελληνικό. Και δεύτερον ο έλεγχος του νομίσματος θα είναι πάλι στα χέρια τους άσχετα που θα εκδίδεται και πως θα λέγεται. Η νομισματική πολιτική θα είναι δικιά τους και τότε εκτός από την ‘’εσωτερική υποτίμηση’’ θα έχουμε και την νομισματική. Θα έχουμε δηλαδή την ολική καταστροφή. Θα έχουμε με οικονομικές και όχι πολεμικές μεθόδους το ολοκαύτωμα του ελληνικού έθνους.
Γι’ αυτούς τους λόγους είναι άμεσης προτεραιότητας η συζήτηση και επεξεργασία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα και η κατάθεσή του στη κοινωνία.
0 Σχόλια